“Wilt u de controle afspreken voor over een maand of drie?”, vraag ik meneer Beentjes. Hij is 59 jaar en heeft ernstig longemfyseem, COPD stadium IV. “Oh maar dan ben ik in Turkije”, reageert hij. “Daar blijf ik drie weken in een flatje van een vriend.” “Wááát?”, denk ik. “Hoe heb ik dat gemist?” Meneer Beentjes kan nauwelijks tien minuten achter elkaar lopen en ik vermoed dat hij zuurstof in het vliegtuig nodig zal hebben. Zonder enige vooraankondiging gaat hij met het vliegtuig naar Turkije. Daar kom ik per toeval achter. Had ik dat niet uit mezelf moeten checken?

Vorig jaar ben ik samen met mijn vrouw met de auto door Frankrijk en Noord-Spanje getrokken. We sliepen in kleine hotelletjes of Chambres d’hôtes. Ergens in de buurt van Toulouse vonden we, na lang zoeken, de Chambre d’hôtes van Anne-Marie en Jean.